การมีลักษณะเด่น[1] หรือ ความแปลกเด่น[2] (อังกฤษ: markedness) ในทางภาษาศาสตร์ หมายถึง สภาพหรือสภาวะที่โดดเด่นในแง่ของความไม่เป็นแบบแผนหรือแตกต่างออกไปเมื่อเทียบกับสิ่งที่ธรรมดาหรือสามัญกว่า เช่น ในทางสัทวิทยา เสียง [t] (เสียงกัก ฐานปุ่มเหงือก) เป็นเสียงที่พบในแทบทุกภาษา แต่เสียง [x] (เสียงเสียดแทรก ฐานเพดานอ่อน) พบได้น้อยเมื่อเทียบกับเสียง [t] เท่ากับว่าเสียง [t] มีความเรียบง่ายกว่าเสียง [x] หรือพูดอีกอย่างว่าเสียง [x] มีความแปลกเด่นเมื่อเทียบกับเสียง [t]